We zijn dan ook op de 16e meerlingendag, samen met heel veel andere enthousiaste ouders en vooral heel veel meerlingen, zowel twee- als drielingen. Mijn meisjes kijken hun ogen uit, al die kindjes en ook nog leeuwen EN apen EN giraffen EN EN EN ze weten van gekkigheid haast niet waar ze moeten kijken. Ze rennen van links naar rechts en ik ben dolblij dat ik mijn ouders heb meegevraagd omdat Patrick de meerlingendag door zijn lens beleefd, hij legt de dag vast voor het meerlingenmagazine.

Het is voor Janna Lotte en Mina Marie ook wel de wereld op z’n kop, zo zit je op een berg in Frankrijk alleen met je zus, zo sta je tussen al die andere kindjes die ook nog heel erg veel op elkaar lijken. Ze zijn absoluut onder de indruk, in eerste instantie twijfelen ze nog tussen angst & verlegenheid, maar dan overwint de nieuwsgierigheid en gaan ze los.

Mina kletst vooral tegen oudere jongetjes en vertelt iedereen die het maar horen wil dat de leeuw in de boom zit en de apen de appeltjes wel heel lekker vinden, terwijl Janna iedere wagen onderzoekt op jacht naar baby’s, die zijn op dit moment prioriteit nummer 1, reuze interessant en lekker om te aaien.

Het onderscheid tussen de dames is voor ons ook echt een bron van vreugde, samen verwekt, samen gegroeid en dan zo verschillend, heerlijk. Ze verbazen ons ook iedere dag weer met nieuwe ontwikkelingen, Mina praatte al heel snel (met 18 maanden) in zinnen, terwijl Janna het allemaal een beetje observeerde, alleen als het nodig was kwam er een woord uit, verder bekeek ze het allemaal van een afstandje. Nu spreekt ze de meest moeilijke woorden uit zichzelf uit, maakt hele zinnen en waar Mina nog steeds een kleine papagaai is, is deze dame zeer zelfstandig. Zo zat Mina Marie afgelopen weken naast me in de moestuin en was haar schepje kwijt, na een bemoedigend “goed zoeken Mina” (van haarzelf) vond ze het kleinood en wederom werd ze door zichzelf beloond met “goed zo Mina, heel goed gedaan”. Ik hoorde mezelf echt letterlijk terug, griezelig gewoon, nu moet ik echt heel erg op mijn woorden gaan letten. Janna is onverstoorbaar met haar kruiwagen in de weer en legt vele kilometers af terwijl ze hele verhalen vertelt aan de meeliftende schepjes en steentjes. Natuurlijk worden deze ook onderworpen aan haar poetsdrift, geef haar een nat doekje en alles wordt schoongemaakt, dat was ook één van de eerste woorden die ze met veel plezier bleef zeggen.

Een vergelijk is niet te maken, net als je denk ja de één doet dit en de ander is verder of blijft achter, draait het razendsnel weer om, dus we wachten gewoon af wat de nieuwe dag brengt en genieten van de voorstelling. Want dat we tenminste één actrice in de dop hebben is duidelijk, Mina houdt van de belangstelling, regelmatig worden we getrakteerd op een voorstelling waarna ze luid applaus eist.
Janna is een absolute dondersteen, uitdagen en grapjes maken is echt haar ding, als je vraagt of ze even bij je komt, rent ze lachend de andere kant uit, even stopt ze om je iets dichterbij te laten komen en dan als je denkt dat je der hebt, holt ze gierend van het lachen weg om weer even te wachten en zo herhaalt het tafereel zich eindeloos als het aan haar ligt.

En terwijl ik dit schrijf zijn we weer terug op onze berg, alle drukte van Nederland ligt achter ons, de tassen en de vele boodschappen hebben een plekje gekregen en wij bereiden ons voor op een druk seizoen, nog een paar dagen en het gaat weer beginnen, veel cursisten hebben de weg naar ons weten te vinden en ook enkele meerlingouders met hun kinderen mogen we ontvangen in ons gehuchtje. Nu nog een beetje beter weer, voor dit jaar heb ik die tropische zomer weer besteld, maar of het doorgekomen is……………